Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu metoda TOT lub TVT

Nietrzymanie moczu to coraz bardziej rozpowszechnione schorzenie podczas, którego dochodzi do niezależnej od woli człowieka emisji moczu przez cewkę moczową . Następuje to podczas wysiłku i określane jest jako wysiłkowe nietrzymanie moczu ( NTM ). Stanowi to poważny defekt, który dezorganizuje codzienne życie, często będąc przyczyna frustracji i wstydu.

Problem ten można medycznie leczyć. Do najskuteczniejszych i najczęściej wykonywanych zabiegów zalicza się metodę TVT i TOT. Obie procedury są do siebie podobne .Oba zabiegi polegają na podparciu pęcherza taśma wykonaną z syntetycznego tworzywa a podstawowa różnica polega na umiejscowieniu cięć, przez które wyprowadzane są na zewnątrz końce taśmy podtrzymującej cewkę moczową.

W przypadku metody TVT cięcia przeprowadza się nad spojeniem łonowym, podczas gdy metoda TOT zakłada wyprowadzenie taśm przez nacięcie w pachwinach.

Podłożem wysiłkowego nietrzymania moczu jest niesprawny mechanizm zamknięcia cewki moczowej. Efektem tego jest wydostawanie się z pęcherza niewielkich ilości moczu podczas czynności powodujących zwiększone ciśnienie w jamie brzusznej, min. Podczas kichania, kaszlu czy fizycznego wysiłku.

Istnieją dwa podstawowe typy wysiłkowego NTM: anatomiczny, wywołany nadmierna ruchomością pęcherza i cewki moczowej, a także zwieraczowy, spowodowany osłabieniem mięśni zwieracza cewki.

Przyczyny wysiłkowego nietrzymania moczu mogą być różne. Jednak te „które wywołują bezpośrednie uszkodzenia mięśni dna macicy, takie jak ciąża i poród są najpoważniejszymi. Ponadto niekorzystny wpływ na funkcjonowanie pęcherza moczowego u pacjentek w okresie menopauzy mają czynniki hormonalne. Niski poziom estrogenów może prowadzić do zmian położenia pęcherza ,obniżać skuteczność mięśni, które mają wpływ na funkcjonowanie pęcherza.

Leczenie tej dolegliwości jest uzależnione od stopnia jej natężenia. W zaawansowanych stadiach choroby stosuje się zabiegi chirurgiczne. Jedną z najskuteczniejszych metod stanowią zabiegi stingu syntetycznego ( TVT, TOT ).

Jedna z najpopularniejszych i najczęściej stosowanych metod leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu stanowi operacja WT ( tension free vaginal tape), leczenie z zastosowaniem beznapięciowej taśmy wykonanej z syntetycznego tworzywa — prolenu .Cewka moczowa zostaje podwieszona na specjalnej taśmie, dzięki czemu zostaje odtworzony prawidłowy układ anatomiczny pomiędzy pęcherzem a cewka moczową. W trakcie zabiegu „od strony pochwy wprowadzana jest cienka taśma ,następnie pod spojeniem lonowym wykonuje się dwa niewielkie nacięcia, przez które końcówki taśmy są wyprowadzone na zewnątrz i wszyte pod skórę w niewidoczny sposób.

Zbieg jest przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym dolędźwiowym i trwa około 30 minut.

Przed zabiegiem pacjentka musi poddać się badaniom diagnostycznym, które pozwolą ocenić stan dolnych dróg moczowych (badania urodynamiczne, posiew moczu, USG jamy brzusznej ) . Po operacji należy unikać wysiłku fizycznego przez okres 3 miesięcy.

Do zalet operacji TVT zalicza się głównie jej niską inwazyjność, ponieważ zabieg jest wykonywany laparoskopowo. Dużym walorem jest wysoka skuteczność, sięgająca 85 — 95%. Zabieg jest stosunkowo zabiegiem łatwym, o krótkim czasie trwania , ponadto towarzyszy temu niewielkie ryzyko komplikacji pozabiegowych. Okres rekonwalescencji trwa około 4 tygodnie , jednak w przypadku pacjentek pracujących fizycznie czas ten może się wydłużyć.