Artroskopia diagnostyczna stawu kolanowego

Artroskopia diagnostyczna stawu kolanowego

Artroskopia diagnostyczna stawu kolanowego jest mało inwazyjnym zabiegiem operacyjnym. Podczas artroskopii poprzez kilkumilimetrowe rozcięcia wprowadza się do kolana aparat optyczny zakończony kamerą wraz ze źródłem światła. Podgląd z kamery w bardzo wysokiej rozdzielczości widoczny jest na monitorze, dzięki czemu specjalista może dokładnie zbadać wewnętrzne struktury stawu. Artroskopię diagnostyczną wykonuje się, kiedy konieczna jest dokładniejsza ocena stawu niż ta, którą uzyskujemy np. poprzez badanie RTG, USG lub rezonans magnetyczny. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym (znieczulenie wokół tkanek otaczających staw), regionalnym (zastrzyk w odcinku lędźwiowym kręgosłupa) lub ogólnym (w narkozie) i nie trwa on dłużej niż kilkanaście minut. Przed rozpoczęciem diagnostyki, dla poprawienia widoczności, płucze się jamę stawową roztworem soli fizjologicznej.

Podczas badania poszukiwanie są zmiany degeneracyjne chrząstki, przerost błony maziowej oraz wolne fragmenty kości lub chrząstki w obrębie jamy stawowej. Jeżeli lekarz ortopeda uzna to za konieczne, podczas diagnostyki pobiera do szczegółowych badań próbkę płynu stawowego lub fragmenty tkanek.

Artroskopia lecznicza stawu kolanowego, inaczej artroskopia terapeutyczna, to rozszerzony o niezbędne procedury lecznicze zabieg diagnostyczny. Oprócz wprowadzenia do kolana kamery ze źródłem światła, przez dodatkowe nacięcie wprowadza się także sprzęt chirurgiczny o niewielkich rozmiarach. Artroskopię leczniczą wykonuje się najczęściej po urazach stawu, np. po uszkodzeniu łąkotki czy wiązadeł krzyżowych lub złamaniu kostno-chrzęstnym, jeżeli pacjent cierpi na przewlekłe dolegliwości, np. choroby chrząstki stawowej lub błony maziowej, w przypadku leczenia stanu zapalnego kolana, a także wtedy, jeżeli wskazane jest usunięcie ciał wolnych kolana.

Podczas artroskopii leczniczej kolana można np. częściowo lub całkowicie usunąć łąkotkę (zabieg meniscektomii), doszyć uszkodzoną część łąkotki, opracować deformacje chrząstki stawowej, usunąć fałdy błony śluzowej lub przerost błony maziowej. Ponadto artroskopia umożliwia wyleczyć zmiany degeneracyjne stawu poprzez usunięcie fragmentów chrzęstnych czy osteofitów. W przypadku martwicy kostno-chrzęstnej stabilizuje oddzielające się fragmenty, a w sytuacji, w której chory cierpi na niestabilność rzepki, uwalnia troczki boczne.