Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka

Kanał nadgarstka to tunel, który od dołu i po bokach jest ograniczony kośćmi, a od góry przez więzadło poprzeczne. We wnętrzu tego tunelu znajdują się ścięgna mięśni zginaczy palców oraz nerw pośrodkowy. Zaburzenie funkcji nerwu pośrodkowego może doprowadzić do zespołu cieśni nadgarstka.

Zespół cieśni nadgarstka najczęściej występuje w ręce dominującej. Przyczyn powstania zespołu cieśni może być kilka, chociaż najczęściej występuje ona w postaci idiopatycznej (stan chorobowy o niejasnym podłożu), której rozwinięciu sprzyja wykonywanie powtarzających się czynności obciążających nadgarstki. Oprócz pracy fizycznej, mogą to być zwykłe czynności wykonywane w domu, pisanie na klawiaturze, długotrwałe używanie myszki komputerowej, gra na instrumentach czy jazda na rowerze. W tym przypadku, w kanale nadgarstka, zaczyna rozwijać się stan zapalny, powodujący obrzęk i pogrubienie pochewek, które pokrywają ścięgna oraz dochodzi do przerostu więzadła poprzecznego. Rezultatem jest ucisk na włókna nerwowe, a w dalszej kolejności niedokrwienie powodujące zmiany degeneracyjne. Oprócz postaci idiopatycznej, zespół cieśni może pojawić się na skutek źle wygojonych złamań, zwichnięć, zmian zwyrodnieniowych, chorób nowotworowych, zaburzeń hormonalnych, niedoczynności tarczycy.

Zespół cieśni nadgarstka początkowo objawia się bólem i drętwieniem palców (kciuka, palca wskazującego i częściowo palca serdecznego), które dokuczliwe jest szczególnie podczas snu, kiedy ręka jest w pozycji uniesionej. W kolejnym stadium choroby ból może promieniować do przedramienia oraz barku. Nieleczony zespół cieśni uniemożliwia wykonywanie prac fizycznych czy codziennych czynności, a także może doprowadzić do zaników mięśniowych. W tak zaawansowanym stadium pacjent może odnieść wrażenie, że choroba ustępuje, gdyż drętwienie palców staje się mniej dokuczliwe. Jest to natomiast wynik pogłębiających się zmian degeneracyjnych nerwu pośrodkowego.

Leczenie zespołu cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka można zdiagnozować podczas badania lekarskiego, przeprowadzając wywiad oraz testy kliniczne, polegające na skontrolowaniu sprawności manualnej i czucia w palcach. W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie dodatkowych badań, takich jak: elektromiografia (EMG), dzięki której można sprawdzić szybkość przewodnictwa nerwu, czy ultrasonografii, która uwidoczni deformacje nerwu, pogrubienie wiązadła poprzecznego i ścięgien.

Jeżeli do rozpoznania choroby dojdzie w jej początkowym stadium, można zastosować leczenie nieoperacyjne, polegające na krótkotrwałym unieruchomieniu ręki, zlikwidowaniu obrzęku i stanu zapalnego, przyjmowaniu leków przeciwzapalnych, fizykoterapii. Brak poprawy stanu zdrowia lub nawracające objawy kwalifikują pacjenta do operacyjnego leczenia zespołu cieśni.

Operacja zespołu cieśni nadgarstka

Operacja zespołu cieśni ma na celu zwiększenie przestrzeni w kanale nadgarstka. Polega na przecięciu więzadła poprzecznego, w wyniku czego więzadło wydłuża się, nie powodując ponownego ucisku. Operację przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. W wielu przypadkach rehabilitacja po przecięciu więzadła nie jest konieczna.

Cena zabiegu